Gisteren zijn we met onze twee jongste dames naar de kermis in Meeuwen geweest. Nee, niet om ze een ritje te laten maken op de draaimolen, maar in het kader van hun socialisatie.

Veel mensen, veel licht en vooral... veel kabaal!!

Ze zijn al op veel plaatsen geweest met ons, maar een kermis geeft toch wel heel veel indrukken tegelijk. Ik was dan ook erg benieuwd naar hun reactie.

Toen we de kermis naderden, was Joplins eerste reactie: oei, weg hier, dat klinkt allemaal veel te hard!! Logan keek me aan en bleef even stilstaan.

Ik zei heel vrolijk: "Kom maar, meiden" en liep gewoon door.

Na even twijfelen, liepen ze allebei mee. Wel nog een beetje onzeker en heel vaak omhoog kijkend naar mij, maar we liepen..

Op de kermis bleven ze regelmatig staan om te kijken naar al dat licht en die vele benen. Steeds opnieuw omhoog kijkend naar mij om te zien of het nog wel oke was.

Ze waren niet bang, staarten niet tussen de benen. Natuurlijk wel onder de indruk van al dat nieuwe, maar eigenlijk was ik heel tevreden met hoe ze zich gedroegen! Als er mensen naar ze toe kwamen, begroetten ze die heel enthousiast en met veel gekwispel. Leuk!!

Als we bekenden tegenkwamen, waar we even mee bleven kletsen, gingen ze er heel rustig bij zitten en keken om zich heen, netjes wachtend totdat we verder liepen.

Kortom, de dametjes hebben zich keurig gedragen en de "proef" prima doorstaan! Wat is het toch leuk om met zulke pluizebollen rond te wandelen en wat voel je je dan toch trots als mensen jouw ukken zo bewonderen.... ☺